|
|
|
| |
| Reklam Alanı |
|
|
|
|
Host - Sponsor |
 |
|
 ULUDAĞ/Türkiye Davası |
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararı
ULUDAĞ/Türkiye Davası*
Başvuru no: 38861 /03
Strazburg
20 Ekim 2005
OLAYLAR
Başvuran Ankara?da ikamet etmektedir.
1992 yılında, ev sahibi olmak amacıyla Keçiören Belediyesi (İdare) tarafından başlatılan bir projeye dahil olmuştur.
Bu nedenle başvuran, birkaç taksitte İdare tarafından belirlenen 8.500.000 T.L. tutarında ödeme yapmıştır.
22 Mart 1994 tarihli bir kararla, İdare başvurana bir arsa tahsis etmiştir.
19 Ekim 1995 tarihinde, İdare başlatılan projeyi iptal etmiş ve arsa satış sözleşmelerinin tamamını tek taraflı olarak feshetmiştir.
27 Temmuz 2000 tarihinde, başvuran tazminat ödenmesi için İdare aleyhine Ankara Asliye Hukuk Mahkemesi?nde dava açmıştır.
13 Mart 2001 tarihli bir kararla, Ankara Asliye Hukuk Mahkemesi, İdare tarafından başvurana tazminat olarak 27 Temmuz 2000 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere, gecikme faizi ile birlikte 3.347.110.000 T.L. ödenmesine karar vermiştir.
26 Ekim 2001 tarihinde, İdare?nin ödemeyi yapmaması üzerine başvuran icra davası açmıştır.
4 Mart 2002 tarihli bir kararla, Yargıtay ilk derece mahkemesi kararını onamıştır.
22 Mart 2004 tarihinde, İdare başvurana 5.000.000.000 T.L. tutarında, 14 Mart 2005 tarihinde ise 977.410.000 T.L tutarında (977.41 YTL) ödeme yapmıştır.
HUKUK AÇISINDAN
I. 1 NO?LU EK PROTOKOLÜ?ÜN 1. MADDESİNİN İHLAL EDİLDİĞİ İDDİASI HAKKINDA
Başvuran bir yandan adli bir kararla kendisine verilmiş olan tazminatın ödenmesinde İdare?nin geç kalmasından ve öte yandan Devletin borçlarına uygulanan gecikme faizi oranlarının yetersiz oluşundan şikayetçi olmaktadır. Başvuran 1 No?lu Ek Protokol?ün 1. maddesini ileri sürmektedir.
* Dışişleri Bakanlığı Çok taraflı Siyasî İşler Genel Müdürlüğü tarafından Türkçe?ye çevrilmiş olup, gayrıresmî tercümedir.
A. Kabuledilebilirlik Hakkında
AİHM, içtihatlarından doğan kriterler ışığında (Bkz., özellikle Akkuş, adıgeçen karar) ve elindeki mevcut unsurların tümünü gözönüne alarak, başvurunun esastan incelenmesi gerektiği kanaatine varmıştır. AİHM başvuruda hiçbir kabuledilemezlik gerekçesi ile karşılaşılmadığını tespit etmiştir.
B. Esas Hakkında
AİHM, daha önce bu davanınkine benzer soruları gündeme getiren başka davalar da incelemiş ve I No?lu Ek Protokol?ün 1. maddesinin ihlal edildiği sonucuna varmıştır (Bkz., Akkuş, adıgeçen karar, s. 1317, § 31 ve Aka, adıgeçen karar, s. 2682, §§ 50-51).
AİHM, mevcut davayı incelemiş ve Hükümet?in davayı farklı şekilde sonuçlandıracak hiçbir tespit ve delil sunmadığı kanaatine varmıştır.
AİHM, içtihatlarından doğan ilke uyarınca, istenilebilir olduğu yeterince ortaya koyulduğunda, 1 No?lu Ek Protokol?ün 1. maddesi uyarınca, bir ?alacak?, ?mülk? olarak nitelendirilebilir ( Bkz. Yunanistan rafinerileri Stran ve Stratis Andreadis-Yunanistan. 9 Aralık 1994 tarihli karar, A serisi, no: 301-B, s. 84, § 59, ve Bourdov-Rusya, no: 59498/00, §40, CEDH 2002-II). Mevcut davada bu durum sözkonusudur.
AİHM ayrıca, Yüksek Sözleşmeci Taraf?ın borcunu ödemede gecikmesinin, talep edilebilir bir ?alacağı? olan kişinin finansal kaybını arttırdığını ve özellikle bazı Devletlerde paranın değer kaybetmesi göz önüne alındığında, bu durumun kişiyi belirsiz bir duruma soktuğunu vurgulamaktadır (Bkz. Akkuş, adıgeçen karar, s. 1310, § 29).
Olayda, AİHM, ulusal mahkemelerin başvurana ödenmesine karar verdiği tazminatın ödenmesindeki gecikmenin İdare?den kaynaklandığını gözlemlemektedir. Uygulanan hesap yönteminden yola çıkarak (Bkz. Akkuş, adıgeçen), alacağın ödenmesindeki gecikmenin başvuranı açık bir zarara uğrattığını gözlemlemektedir. Bu açıdan, Hükümet ödemenin yapılmamış olmasını haklı kılacak hiçbir açıklama yapmamaktadır.
Sonuç olarak, 1 No?lu Ek Protokol?ün 1. maddesi ihlal edilmiştir.
II. AİHS?NİN 41. MADDESİNİN UYGULANMASI HAKKINDA
AİHS?nin 41. maddesinde yer alan unsurlar
A. Maddi ve Manevi Tazminat
Başvuran, 5.092 Euro değerinde maddi zarara uğradığını iddia etmektedir. Ayrıca, 2.958 Euro değerinde manevi tazminat talep etmektedir.
Hükümet bu iddialara karşı çıkmaktadır.
AİHM, Akkuş kararında benimsenen hesaplama yöntemini gözönünde bulundurarak ve ilgili ekonomik veriler ışığında, başvurana maddi tazminat olarak 2.105 (iki bin yüz beş) Euro ödenmesine karar vermiştir.
Manevi tazminat hususunda ise AİHM, mevcut dava koşullarında, bir ihlalin varlığının tespitinin adil tazmin için başlı başına yeterli olduğuna kanaat getirmiştir.
B. Masraf ve Harcamalar
Başvuran AİHM nezdinde yaptığı harcamalar için 1.562 Euro talep etmektedir.
Hükümet bu iddialara karşı çıkmaktadır.
Mahkemenin bu konudaki içtihadı ve mevcut unsurlar doğrultusunda, AİHM, başvurana tüm masraflarla birlikte 1.000 (Bin) Euro ödenmesinin makul olduğuna kanaat getirmiştir.
C. Gecikme Faizi
AİHM, Avrupa Merkez Bankası?nın marjinal kredi kolaylıklarına uyguladığı faiz oranına üç puanlık bir artışın ekleneceğini belirtmektedir.
BU GEREKÇELERE DAYALI OLARAK AİHM OYBİRLİĞİYLE ,
1. Başvurunun kabuledilebilir olduğuna;
2. 1 No?lu Ek Protokol?ün 1. maddesinin ihlal edildiğine;
3. Manevi tazminatla ilgili olarak, mevcut kararının kendisinin adil tazmin için başlı başına yeterli olduğuna;
4. a) AİHS?nin 44§2 maddesi uyarınca, kararın kesinleştiği tarihten itibaren üç ay içinde, ödeme tarihindeki döviz kuru üzerinden Türk Lirası?na çevrilmek üzere miktara yansıtılacak her türlü vergiden muaf tutularak, Savunmacı Devlet tarafından başvurana:
i. maddi tazminat olarak 2.105 ( iki bin yüz beş) Euro ödenmesine;
ii. masraf ve harcamalar için 1.000 (bin) Euro ödenmesine;
b) Sözkonusu sürenin bittiği tarihten itibaren ödemenin yapılmasına kadar, Hükümet?in Avrupa Merkez Bankası?nın o dönem için geçerli olan faiz oranının üç puan fazlasına eşit oranda basit faiz uygulanmasına;
5.Adil tazmine ilişkin diğer taleplerin reddine;
Karar vermiştir.
İşbu karar Fransızca olarak hazırlanmış ve AİHM?nin iç tüzüğünün 77§§2 ve 3. maddesine uygun olarak 20 Ekim 2005 tarihinde yazıyla bildirilmiştir.
|
|
|
   |
|
|
|
|
| |
|
Üyelik işlemleri |
|
|
|
Hukuk Arama Motoru |
|
|
|
Hukuk
Anketi |
|
|
| Reklam
Alanı |
|
|
|